سرويس محتوا سازي سورنا

آشنايي با اختلالات طيف اوتيسم

اوتيسم يك اختلال واحد نيست، بلكه طيفي از اختلالات نزديك به هم با هسته مشترك علائم است. هر فرد در طيف اوتيسم تا حدي در تعامل اجتماعي، همدلي، ارتباط و رفتار انعطاف پذير مشكل دارد. اما سطح ناتواني و تركيب علائم از فردي به فرد ديگر بسيار متفاوت است. در واقع، دو كودك با تشخيص يكسان ممكن است در مورد رفتارها و توانايي هايشان بسيار متفاوت به نظر برسند.براي ارتباط با بهترين روانپزشك كودك در تهران با گروه روانشناسي ويان تماس بگيريد

اگر والديني هستيد كه با كودكي در طيف اوتيسم سر و كار داريد، ممكن است اصطلاحات مختلفي از جمله اوتيسم با عملكرد بالا ، اوتيسم غير معمول ، اختلال طيف اوتيسم و ​​اختلال نافذ رشدي را بشنويد . اين اصطلاحات ممكن است گيج كننده باشند، نه تنها به اين دليل كه تعداد بسيار زيادي وجود دارد، بلكه به اين دليل كه پزشكان، درمانگران و ساير والدين ممكن است از آنها به روش هاي متفاوتي استفاده كنند.

اما مهم نيست كه پزشكان، معلمان و ساير متخصصان اختلال طيف اوتيسم را چه مي نامند، اين نيازهاي منحصر به فرد فرزند شما است كه واقعا مهم است. هيچ برچسب تشخيصي نمي تواند دقيقاً به شما بگويد كه فرزند شما چه چالش هايي خواهد داشت. يافتن درماني كه نيازهاي فرزندتان را برآورده مي كند، به جاي تمركز بر چيزي كه مشكل را نام ببريد، مفيدترين كاري است كه مي توانيد انجام دهيد. براي شروع كمك گرفتن براي علائم فرزندتان نيازي به تشخيص نداريد.

در يك نام چيست؟ درك اصطلاحات اوتيسم

به طور قابل درك، سردرگمي زيادي در مورد نام انواع اختلالات مرتبط با اوتيسم وجود دارد. برخي از متخصصان از "اوتيسم" صحبت مي كنند تا از پرداختن به تفاوت هاي گاه نامحسوس بين شرايط در امتداد طيف اوتيسم اجتناب كنند. تا سال 2013، پنج "اختلال طيف اوتيسم" مختلف وجود داشت. براي والديني كه سعي مي‌كردند بفهمند كدام يك از اين شرايط روي فرزندشان تأثير مي‌گذارد، درك تفاوت‌هاي اين پنج نفر دشوار بود.

انجمن روانپزشكي آمريكا با تركيب اختلالات رشد فراگير در يك طبقه بندي تشخيصي واحد به نام "اختلال طيف اوتيسم" در آخرين ويرايش كتاب مقدس تشخيصي كه به عنوان راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني شناخته مي شود، تلاش كرد تا مسائل را ساده كند . از آنجايي كه بسياري از افراد قبل از تغيير در سيستم طبقه بندي تشخيص داده شده بودند و از آنجايي كه بسياري از متخصصان هنوز به برچسب هاي قبل از 2013 مراجعه مي كنند، ما آنها را براي مرجع شما در اينجا خلاصه مي كنيم. براي وضوح، تأكيد مي كنيم كه همه شرايط زير در حال حاضر تحت طبقه بندي چتر "اختلال طيف اوتيسم" (ASD) قرار مي گيرند.

سه شكل رايج اوتيسم در سيستم طبقه بندي قبل از 2013، اختلال اوتيسم يا اوتيسم كلاسيك بود. سندرم آسپرگر؛ و اختلال رشد فراگير – غير مشخص (PDD-NOS). اين سه اختلال علائم مشابهي دارند، اما از نظر شدت و تأثير متفاوت هستند. اختلال اوتيسم شديدترين بود. سندرم آسپرگر، كه گاهي اوقات اوتيسم با عملكرد بالا ناميده مي شود، و PDD-NOS يا اوتيسم غير معمول، انواع كمتر شديد بودند. اختلال فروپاشي دوران كودكي و سندرم رت نيز از جمله اختلالات رشدي فراگير بودند. از آنجايي كه هر دو بيماري ژنتيكي بسيار نادري هستند، معمولاً به عنوان شرايط پزشكي جداگانه در نظر گرفته مي شوند كه واقعاً به طيف اوتيسم تعلق ندارند.

تا حد زيادي به دليل ناهماهنگي در نحوه طبقه بندي افراد، همه انواع اوتيسم كه در بالا ذكر شد اكنون به عنوان "اختلال طيف اوتيسم" ناميده مي شوند. برچسب واحد تمركز را از جايي كه كودك شما در طيف اوتيسم قرار مي‌گيرد به اين موضوع كه آيا فرزند شما اختلال طيف اوتيسم دارد يا خير تغيير مي‌دهد. اگر كودك شما دچار تاخير در رشد است يا رفتارهاي مشابه اوتيسم را از خود نشان مي دهد، براي ارزيابي كامل بايد به يك متخصص پزشكي يا روانشناس باليني متخصص در تست هاي تشخيصي مراجعه كنيد. پزشك مي تواند به شما كمك كند تا بفهميد كه آيا فرزندتان به اختلال طيف اوتيسم مبتلا است يا خير و به شدت تحت تاثير قرار گرفته است.

علائم اختلال طيف اوتيسم

به خاطر داشته باشيد كه فقط به اين دليل كه فرزند شما داراي چند علامت شبيه به اوتيسم است، به اين معني نيست كه او داراي اختلال طيف اوتيسم است. اختلال طيف اوتيسم بر اساس وجود علائم متعددي كه توانايي فرد براي برقراري ارتباط، ايجاد روابط، كاوش، بازي و يادگيري را مختل مي كند، تشخيص داده مي شود.

[بخوانيد: آيا فرزند من اوتيسم دارد؟]

( توجه: در DSM-5، آخرين نسخه «انجيل» تشخيصي كه توسط متخصصان بهداشت روان و بيمه‌گران استفاده مي‌شود، كاستي‌ها در تعامل اجتماعي و ارتباطات در يك دسته جمع شده‌اند. ما مشكلات مهارت‌هاي اجتماعي را جدا از مشكلات گفتاري ارائه مي‌كنيم. و زبان، شناسايي سريع علائم را براي والدين آسانتر مي كند .

رفتار اجتماعي و درك اجتماعي

تعامل اجتماعي اوليه براي كودكان مبتلا به اختلالات طيف اوتيسم مي تواند دشوار باشد. علائم ممكن است شامل موارد زير باشد:

• زبان بدن، حركات و حالات چهره غيرمعمول يا نامناسب (مانند اجتناب از تماس چشمي يا استفاده از حالات صورت كه با آنچه كه مي گويند مطابقت ندارد).
• عدم علاقه به افراد ديگر يا به اشتراك گذاشتن علايق يا دستاوردها (مثلاً نشان دادن نقاشي به شما، اشاره به پرنده).
• بعيد است به ديگران نزديك شود يا تعامل اجتماعي را دنبال كند. به عنوان گوشه گير و جدا مي آيد. تنها بودن را ترجيح مي دهد
• مشكل در درك احساسات، واكنش ها و نشانه هاي غيركلامي ديگران.
• مقاومت در برابر لمس شدن
• مشكل يا شكست در دوستي با كودكان همسن.

گفتار و زبان

بسياري از كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم با درك گفتار و زبان مبارزه مي كنند. علائم ممكن است شامل موارد زير باشد:

• تاخير در يادگيري نحوه صحبت كردن (بعد از دو سالگي) يا اصلا صحبت نمي كند.
• صحبت كردن با لحن غيرمعمول يا با ريتم يا زير و بم عجيب و غريب.
• تكرار كلمات يا عبارات بارها و بارها بدون قصد ارتباطي.
• مشكل در شروع مكالمه يا ادامه دادن آن.
• مشكل در برقراري ارتباط با نيازها يا خواسته ها.
• جملات يا سوالات ساده را نمي فهمد.
• آنچه گفته مي شود به معناي واقعي كلمه، از دست دادن طنز، كنايه و كنايه.

رفتار و بازي محدود

كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم اغلب در رفتارها، فعاليت ها و علايق خود محدود، سفت و سخت و حتي وسواسي هستند. علائم ممكن است شامل موارد زير باشد:

• حركات تكراري بدن (بال زدن دست، تكان دادن، چرخيدن)؛ مدام در حال حركت
• دلبستگي وسواسي به اشياء غيرعادي (بندهاي لاستيكي، كليدها، كليدهاي نور).
• اشتغال به يك موضوع محدود مورد علاقه، گاهي اوقات شامل اعداد يا نمادها (نقشه ها، پلاك ها، آمار ورزشي).
• نياز شديد به يكساني، نظم و روال (مثلاً اسباب‌بازي‌ها را رديف كنيد، از برنامه‌اي سفت و سخت پيروي كنيد). از تغيير روتين يا محيط خود ناراحت مي شود.
• دست و پا چلفتي، حالت غير معمول، يا روش هاي عجيب حركت.
• مجذوب چرخاندن اشياء، قطعات متحرك يا قطعات اسباب بازي (مثلاً چرخاندن چرخ ها روي يك ماشين مسابقه، به جاي بازي با كل ماشين).
• نسبت به ورودي حسي بيش از حد يا كم واكنش نشان مي دهد (مثلاً به صداها يا بافت هاي خاص واكنش بدي نشان مي دهد، به نظر مي رسد نسبت به دما يا درد بي تفاوت است).

كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم چگونه بازي مي كنند

كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم نسبت به ساير كودكان تمايل كمتري دارند. برخلاف يك بچه كوچولوي كنجكاو معمولي كه به چيزهايي اشاره مي‌كند كه توجه آنها را جلب مي‌كند، كودكان مبتلا به ASD اغلب بي‌علاقه يا بي‌خبر به نظر مي‌رسند كه در اطرافشان چه مي‌گذرد. آنها همچنين تفاوت هايي را در نحوه بازي خود نشان مي دهند. آنها ممكن است با بازي عملكردي يا استفاده از اسباب بازي هايي كه كاربرد اساسي دارند، مانند ابزار اسباب بازي يا مجموعه آشپزي، مشكل داشته باشند. آن‌ها معمولاً «ساخت بازي» نمي‌كنند، در بازي‌هاي گروهي شركت نمي‌كنند، از ديگران تقليد نمي‌كنند، همكاري نمي‌كنند، يا از اسباب‌بازي‌هاي خود به روش‌هاي خلاقانه استفاده نمي‌كنند.